Majątek w XIX wieku należał do Niemców. W 1890 roku sprzedano dwór wraz z majątkiem Kazimierzowi Plucińskiemu. Od 1903 do 1933 właścicielem był Zygmunt Pluciński, syn Kazimierza. W 1939 majątek należał do żony Zygmunta – Zofii Plucińskiej. Dwór składa się z dwóch części: parterowej, która jest starsza, bo pochodząca z połowy XIX wieku i kryta dachem dwuspadowym oraz z części piętrowej, która jest młodsza, bo pochodząca z końca XIX wieku o płaskim dachu. Obie te części łączy ryzalit z poddaszem zamkniętym szczytem.